بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الْفَجْرِ

به نام خداوند بخشنده مهربان‌؛ به سپيده دم سوگند،

وَ لَيالٍ عَشْرٍ

و به شبهاى دهگانه،

وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ

و به زوج و فرد،

وَ اللَّيْلِ إِذا يَسْرِ

و به شب، هنگامى كه (به سوى روشنايى روز) حركت مى‌كند سوگند (كه پروردگارت در كمين ظالمان است)!

هَلْ فِي ذٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ

آيا در آنچه گفته شد، سوگند مهمى براى صاحبان خرد نيست؟!

أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعادٍ

آيا نديدى پروردگارت با قوم «عاد» چه كرد؟!

إِرَمَ ذاتِ الْعِمادِ

و با آن شهر «ارم» با عظمت،

الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُها فِي الْبِلادِ

همان شهرى كه مانندش در شهرها آفريده نشده بود!

وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْوادِ

و قوم «ثمود» كه صخره‌هاى عظيم را از (كنار) دره مى‌بريدند (و از آن خانه و كاخ مى‌ساختند)!

وَ فِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتادِ

و فرعونى كه قدرتمند و شكنجه‌گر بود،

الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلادِ

همان اقوامى كه در شهرها طغيان كردند،

فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسادَ

و فساد فراوان در آنها به بار آوردند؛

فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذابٍ

به همين سبب خداوند تازيانه عذاب را بر آنان فرو ريخت!

إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ

به يقين پروردگار تو در كمينگاه (ستمگران) است!

فَأَمَّا الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ

اما انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمايش، اكرام مى‌كند و نعمت مى‌بخشد (مغرور مى‌شود و) مى‌گويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!»

وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهانَنِ

و اما هنگامى كه براى امتحان، روزيش را بر او تنگ مى‌گيرد (مأيوس مى‌شود و) مى‌گويد: «پروردگارم مرا خوار كرده است!»

كَلاَّ بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ

چنان نيست كه شما مى‌پنداريد؛ شما يتيمان را گرامى نمى‌داريد،

وَ لا تَحَاضُّونَ عَليٰ طَعامِ الْمِسْكِينِ

و يكديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمى‌كنيد،

وَ تَأْكُلُونَ التُّراثَ أَكْلاً لَمًّا

و ميراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع كرده مى‌خوريد،

وَ تُحِبُّونَ الْمالَ حُبًّا جَمًّا

و مال و ثروت را بسيار دوست داريد (و بخاطر آن گناهان زيادى مرتكب مى‌شويد)!

كَلاَّ إِذا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا

چنان نيست كه آنها مى‌پندارند! در آن هنگام كه زمين سخت در هم كوبيده شود،

وَ جاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا

و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند،

وَ جِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّي لَهُ الذِّكْريٰ

و در آن روز جهنم را حاضر مى‌كنند؛ (آرى) در آن روز انسان متذكر مى‌شود؛ اما اين تذكر چه سودى براى او دارد؟!

يَقُولُ يا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَياتِي

مى‌گويد: «اى كاش براى (اين) زندگيم چيزى از پيش فرستاده بودم!»

فَيَوْمَئِذٍ لا يُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ

در آن روز هيچ كس همانند او [خدا] عذاب نمى‌كند،

وَ لا يُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ

و هيچ كس همچون او كسى را به بند نمى‌كشد!

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ

تو اى روح آرام‌يافته!

ارْجِعِي إِليٰ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً

به سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است،

فَادْخُلِي فِي عِبادِي

پس در سلك بندگانم درآى،

وَ ادْخُلِي جَنَّتِي

و در بهشتم وارد شو!